JESIENNA DZIEWCZYNA - poezja miłości

Stanęła nad brzegiem oceanu

I w dal spogląda w świat za horyzont

Muzyka fal – nuty fortepianu

Gdzieś za nią, odległy już, życia front

Figlarz wiatr bawi się jej włosami

Piękną twarz tuli, szeptem czaruje

Słońce rozświetla mrok kolorami

Miłość energią w tańcu wiruje

Jesienna Dziewczyno – zaśpiewał ptak

Leć ze mną wysoko ponad chmury

Skrzydłami wytyczaj podniebny szlak

Ulubienicą jesteś Natury

Posejdon zza fal twarz swą wychyla

I choć koronowana to głowa

Jej światło sprawia, że czoło schyla

Ocean ucisza, trójząb chowa

Lekkim skinieniem Ona dziękuje

Uśmiech wysyła z pozdrowieniami

Postawą Królowej emanuje

Kobieta ma władzę nad smokami

Brodaty Zeus z Olimpu schodzi

Swe błyskawice w skrzyni zamyka

To czas, gdy nowy władca się rodzi

Miłość kobiety serca dotyka

Starzy bogowie tron swój oddają

Ich czas się skończył, w przeszłość odchodzą

Kobiecie Mądrej pokłon składają

Dzieci Wolności na świat ten schodzą

Dziewczyna boso na plaży tańczy

Czerwona spódnica krąg zatacza

Trzyma w dłoni owoc pomarańczy

Obfitość Wszechświata ją otacza

Wiatr wciąż w miedzianych włosach figluje

Złotymi liśćmi ją przyozdobił

Apollo obraz dziewczyny maluje

Ze światła koronę dla niej zrobił

Dziewczyna w niebo patrzy z uśmiechem

- Dziękuję za podróż i za tęczę

Te wszystkie burze są już śmiechem

Iluzją snu, za niczym nie tęsknię

Obok kobiety mężczyzna staje

Silnym ramieniem ją obejmuje

Miłości taniec, Miłość im daje

Mądrość kobiety, Wolność zachowuje

Na skraju światów, wśród bogów stają

Świadoma Ona i świadomy On

Muzycy Natury pięknie grają

Jesienna Dziewczyna dostaje tron

© Katarzyna Nowocin-Kowalczyk

2 grudnia 2024

*****

👉wiersz JESIENNA DZIEWCZYNA z nowego tomiku TU I TERAZ

👉👉książka wkrótce w sprzedaży

czyta Katarzyna